Trwa ładowanie... Uroda Uroda Stomatologia estetyczna Choroby jamy ustnej Nowotwór jamy ustnej Zdjęcie obrazujące zmiany w jamie ustnej akeg, lic. CC BY-SA Wrażliwe na dotyk zmiany w jamie i w pobliżu ust mogą świadczyć o nowotworze. Inne objawy choroby to drętwienie języka i podniebienia. Polecane dla Ciebie Komentarze
Gronkowce ( ): aureus (złocisty), , epidermidis, saprophyticus, lugdunensis. Gronkowce są to patogeny bakteryjne człowieka, odpowiedzialne za wiele chorób oraz kolonizację skóry i błon śluzowych. Izolowane są także od wielu gatunków zwierząt. Bakterie te nie tworzą przetrwalników i nie wykazują ruchu, mogą mieć otoczkę. Choć trudno to sobie wyobrazić, z danych statystycznych wynika, że nawet 4 mln Polaków nie myje zębów. Niechętnie chodzimy też do dentysty. To duży błąd - i nie chodzi jedynie o potencjalne choroby jamy ustnej i zębów. Okazuje się, że podczas rutynowej kontroli, stomatolog może dostrzec pierwsze objawy poważnych schorzeń, w tym nawet nowotworów. O tym, jakie choroby można wyczytać zaglądając do jamy ustnej, mówi lekarz stomatolog Marcin Kopeć z kliniki Stankowscy & Białach Stomatologia w Poznaniu. Sylwia Stachura, Wirtualna Polska: Czy można powiedzieć, że jama ustna jest swego rodzaju “zwierciadłem” zdrowia? Dr Marcin Kopeć: W pewien sposób tak. W jamie ustnej znajdują się bardzo delikatne i wrażliwe tkanki, które mogą jako pierwsze reagować na choroby lub po prostu związane z wiekiem i cyklem życia zmiany w naszym organizmie. Zobacz film: "Dlaczego warto wykonywać badania profilaktyczne?" Najczęściej mówi się o związku chorób serca ze stanem zębów. Czy inne choroby też można “wyczytać” zaglądając do buzi? Związek problemów kardiologicznych z uzębieniem już dawno był potwierdzony w wielu badaniach, jednak akurat choroby kardiologiczne nie objawiają się zmianami w jamie ustnej. Najczęściej jest to zwiększone ryzyko choroby wieńcowej i zawału związane z przenikaniem bakterii z zainfekowanych zębów do krwioobiegu. Jeżeli chodzi mechanizm powstawania, to wiąże się z nadmierną reakcją układu odpornościowego na patogen, a nie konkretnie z chorobotwórczymi właściwościami danych bakterii. Dochodzi do stanów zapalnych, które w następstwie prowadzą do zwężenia światła tętnic wieńcowych i wzmożonego odkładania się płytki miażdżycowej. Dotyczy to również mózgu, kiedy drobne naczynia, wskutek procesów zapalnych również mogą nie dostarczać wystarczającej ilości krwi, co wpływa na zwiększone ryzyko demencji. Natomiast część schorzeń, których bezpośrednio nie łączymy z jamą ustną, daje pewne niecharakterystyczne objawy na śluzówkach. Są to zwykle choroby ogólnoustrojowe, jak cukrzyca czy zaburzenia odporności związane choćby z zakażeniem wirusem HIV, a z powszechniejszych, to awitaminozy, nadkwasota, ale również bulimia. Wiele chorób daje inne objawy, nie tylko te w jamie ustnej, chociaż to wszystko zależy od cech osobniczych. Jakie jeszcze choroby dają objawy w obrębie jamy ustnej? Inną jednostką chorobową jest także osteoporoza, która wpływa na zmniejszenie wytrzymałości kości, w tym również kości żuchwy i szczęki. U osób dotkniętych tą chorobą może dochodzić do zwiększonej ruchomości i wypadania zębów, które nie są dotknięte innymi patologiami. Z kolei problemy z dziąsłami, jak krwawienie, tkliwość i obrzęk mogą świadczyć o zawirowaniach hormonalnych u kobiet np. w czasie ciąży, menstruacji czy menopauzy. U osób z celiakią, kiedy nie są właściwie przyswajane składniki odżywcze z jedzenia, może dojść do hipoplazji, czyli zaniku szkliwa, co objawia się ciemnymi plamami i ogromną podatnością na próchnicę. Ważne, żeby wykluczyć stomatologiczne przyczyny tych problemów, a dopiero później szukać przyczyn gdzie indziej. Czy to prawda, że cukrzyca jest “widoczna” na zębach? Na pewno to nie jest tak, że po zajrzeniu do ust możemy od razu powiedzieć, że dana osoba ma cukrzycę. Podstawą diagnostyki jest badanie poziomu glukozy we krwi, które jest proste, tanie i dość powszechne. Natomiast osoby z cukrzycą nierozpoznaną lub niewłaściwie leczoną mają istotnie zwiększoną podatność na problemy z jamą ustną. Począwszy od zaburzeń pracy ślinianek, które produkują dużo mniej śliny, a to prowadzi do wzrostu ryzyka próchnicy i chorób dziąseł. Także tkanki przyzębia są podatniejsze na stany zapalne, mogą być rozpulchnione i krwawić przy myciu. Szacuje się, że około ¼ cukrzyków ma problemy z dziąsłami. Jest to efekt upośledzenia działania układu odpornościowego przez złe przyswajanie glukozy, jako że komórki odpornościowe również potrzebują energii, aby mogły właściwie wykonywać swoją pracę. Co ważne, jeżeli cukrzyca jest właściwie leczona i kontrolowana, pacjent pamięta o lekach, to u takich ludzi można wszczepiać nawet implanty zębów. Wymagają na pewno większej staranności przy higienie, ale mają szansę na normalne funkcjonowanie przez długie lata. A co z nowotworami? Czy niektóre zmiany w jamie ustnej mogą wskazywać na rozwijającego się raka? Często są to zmiany, które początkowo mogą nie budzić naszego zaniepokojenia, jak afty czy biały nalot, dlatego są trudne do rozpoznania. Sygnałem ostrzegawczym powinno być to, że długo nie znikają, albo nie ustępują mimo leczenia. Afty znikają samoistnie, ale jeżeli jest ich więcej i nie znikają po kilku dniach od pojawienia, to warto udać się do stomatologa lub laryngologa, żeby spojrzał na to fachowym okiem. Z kolei "biały nalot” może być leukoplakią, która powstaje w wyniku nieprawidłowego rogowacenia naskórka, a jest stanem przedrakowym. Często jest mylona z choćby kandydozą jamy ustnej. Rozstrzygającym badaniem jest biopsja z badaniem histopatologicznym. W gabinetach stomatologicznych dostępne są również urządzenia do nieinwazyjnego badania jamy ustnej pod kątem wczesnego wykrywania zmian nowotworowych: VELscope czy Oralitest. Na czym one polegają? Badanie polega na oświetleniu wnętrza jamy ustnej specjalnie spolaryzowanym światłem, które uwidacznia zmiany zapalne mogące być potencjalnie groźne, ale są jeszcze niedostrzegalne gołym okiem. To sygnał, by pogłębić diagnostykę. Przejdźmy do dolegliwości, które dotyczą wielu z nas. O czym może świadczyć brzydki zapach z ust? O wielu rzeczach. Zwykle są to prozaiczne sprawy, jak niedostatki w higienie jamy ustnej. W buzi jest wiele zakamarków, w których mogą pozostać resztki ze śniadania czy innych posiłków, to pożywka nie tylko dla nas, ale i dla bakterii beztlenowych. Przetwarzając białka uwalniają siarkę, której zapach odbieramy, jako nieprzyjemny. Wielu ludzi pomyśli: „aha, bakterie, czyli należy stosować antybakteryjną płukankę”. Niekoniecznie. To są bakterie, które stanowią element naszej fizjologicznej flory bakteryjnej, a niszcząc je płynem, narażamy się na infekcje bakteriami chorobotwórczymi. Po prostu, przy myciu pamiętajmy o nitce, szczoteczkę dobierajmy tak, żebyśmy mogli nią dotrzeć aż do ostatnich zębów trzonowych, bo niektóre osoby mają małą szczękę i trudno im na tyle otworzyć buzię przy dużej szczoteczce, by je dokładnie oczyścić. Pamiętajmy również o powierzchni języka, którego struktura sprzyja rozwojowi bakterii. Usta możemy płukać wodą z odrobiną soli, naparem szałwii czy rumianku, które są całkowicie obojętne dla naszej flory bakteryjnej. Oczywiście, jest tu mowa o osobach bez problemów stomatologicznych. Natomiast osoby, które mają próchnicę czy paradontozę, muszą koniecznie je wyleczyć, bo na to nie pomogą tabletki z cynkiem organicznym polecane przy tzw. halitozie. Brzydki zapach z ust może również towarzyszyć infekcjom w obrębie górnych dróg oddechowych – wskazana jest wtedy kontrola laryngologiczna. Charakterystyczny zapach acetonu z ust pojawia się przy cukrzycy, ale te osoby mają również inne objawy, więc nie będzie to jedyny sygnał tej poważnej choroby. Zdarza się, że bagatelizujemy krwawienie dziąseł. Czy taki objaw może oznaczać poważną chorobę? Sporadyczne krwawienie z dziąsła może się zdarzyć każdemu, czasami przygryziemy coś twardego, albo używamy zbyt twardej szczoteczki - to jeszcze nie powód do niepokoju. Jednak częste krwawienie dziąseł może być zwiastunem problemów z dziąsłami, np. paradontozy. Paradontoza to stan zapalny wywołany infekcją bakteryjną. Powstaje wskutek niedostatecznej higieny, kiedy narasta płytka bakteryjna przy dziąsłach i penetruje w głąb kieszonki dziąsłowej. Dziąsła są wtedy obolałe, obrzęknięte, zaczerwienione i mogą krwawić, do tego pojawia się nieprzyjemny zapach z ust. Nieleczona paradontoza prowadzi do utraty zębów, ale także powstawania ropni i zwiększonego ryzyka innych chorób, kardiologicznych. Obrzęknięte dziąsła często pojawiają się u kobiet w trakcie menstruacji, ciąży i menopauzy, więc w tym czasie trzeba zwrócić na nie szczególną uwagę. Ryzyko paradontozy rośnie wraz z wiekiem, ale również u osób palących papierosy, nadużywających alkoholu, zapominających o umyciu zębów, a także odżywiających się niewłaściwie, czy to z wyboru, czy to z powodu innych dolegliwości zdrowotnych. Ważne są kontrole stomatologiczne, bo często paradontoza nie daje o sobie znać, nie musi się rozwinąć we wszystkich zębach na raz, ale może dotyczyć np. tkanek przy zębach trzonowych, jeśli mamy problemy z ich właściwym myciem. Czy niedobory witamin i związków mineralnych przekładają się na stan zębów i dziąseł? Jak najbardziej! Chociaż szkorbut już dawno został wyeliminowany, to wciąż niedobory innych witamin mogą być przyczyną problemów ze zdrowiem jamy ustnej. Szkorbut wynikał z niedoboru witaminy C i objawiał się (nie tylko, ale również) poważnymi problemami z tkankami jamy ustnej, prowadził do rozległych infekcji i wypadania zębów. Natomiast niedobory innych witamin objawiają się dyskretniej. Jak? Przykładowo, witamina A bierze udział w prawidłowym funkcjonowaniu błon śluzowych i ślinianek, czyli w produkcji śliny. Jest ona niezwykle ważna, bo stanowi ochronę przed bakteriami, zawiera tzw. mucyny, które są glikoproteinami – są lepkie, dzięki czemu ochraniają szkliwo przed kwasami i enzymami. Niedobory witamin z grupy B, zwłaszcza niacyny(B3) i ryboflawiny (B2), skutkują aftozami i stanami zapalnymi przyzębia oraz tkanek jamy ustnej, także powstawaniem pęknięć kącików ust, czyli zajadów. Z kolei wracając do witaminy C, to bierze ona udział w syntezie kolagenu. Na jej niedobór są szczególnie narażeni palacze, u których dym tytoniowy wpływa na szybszy rozkład tego ważnego składnika. Są oni przez to bardziej narażeni na paradontozę, a tkanki wolniej i gorzej się regenerują. Niezwykle ważne dla budowy szkliwa są wapń, fosfor i fluor. Dwa pierwsze budują szkliwo i kości, dlatego nie może ich zabraknąć w codziennej diecie. Z kolei fluor zwiększa odporność szkliwa na kwasy, więc pasta z fluorem jest niezbędna w profilaktyce próchnicy. Nie możemy nie wspomnieć o witaminie D, która jest niezbędna do jego prawidłowego wchłaniania wapnia. Są jeszcze inne witaminy i związki mineralne, które też są niezbędne do zachowania zdrowia, jak witamina E- silny antyoksydant, który wpływa na kondycję tkanek jamy ustnej, a także cynk wzmacniający układ odpornościowy i przeciwdziałający szkodliwym bakteriom. Jakie jeszcze choroby i zaburzenia stomatolog może rozpoznać podczas rutynowego przeglądu? Jeżeli myślimy o dolegliwościach poza jamą ustną, to dentysta nie może postawić diagnozy, a jedynie wskazać pacjentowi dalsze postępowanie czy skierować do odpowiedniego specjalisty. Czasami opisywane dolegliwości, jak suchość w jamie ustnej, mogą być spowodowane przyjmowanymi lekami, np. na nadciśnienie czy alergię, antydepresantami, diuretykami. Szereg problemów ze zdrowiem jamy ustnej powoduje bulimia: są to erozja szkliwa prowadząca do próchnicy i jego kruszenia, a także zmiany koloru, oprócz tego powiększenie ślinianek podrażnionych kwasem solnym i stany zapalne na śluzówkach. Jeżeli przyczyny stomatologiczne są wykluczone, to konieczna będzie konsultacja z innym specjalistą. Pacjenci również mogą sobie nie zdawać sprawy, że długotrwały ból głowy może wynikać z zaburzeń okluzji, czyli krzywego zgryzu albo bruksizmu. Dentysta może dostrzec charakterystyczne ubytki przyszyjkowe świadczące o tym, że siły w jamie ustnej nie rozkładają się równomiernie lub są zbyt duże, np. kiedy nieświadomie w nocy zgrzytamy zębami. To wskazania do leczenia ortodontycznego, a w przypadku bruksizmu do spotkania z psychologiem. Nocne zaciskanie zębów to objaw nadmiernego stresu w ciągu dnia. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy W wyniku zaburzeń odporności, namnażające się w jamie ustnej bakterie przenikając do układu krwionośnego wywołują zwiększoną agregację płytek krwi, a to może doprowadzić do powstawania skrzepów ze wszystkimi jej negatywnymi skutkami" - ostrzega z kolei NFZ. „Zdrowie zaczyna się w jamie ustnej… Zaniedbanie w tym zakresie Grzybica jamy ustnej jest niebezpieczna - należy ją bezwzględnie leczyć, bo może zaatakować cały organizm. Grzybicze zakażenie jamy ustnej nazywane jest również kandydozą, bo wywołuje je drożdżak Candida albicans. Poznaj przyczyny i objawy grzybicy w ustach i gardle, dowiedz się, jak wygląda jej leczenie. Grzybica jamy ustnej to bolesna i często trudna do wyleczenia choroba wywołana przez drożdżaka Candida albicans. Charakterystyczną odmianą grzybicy jamy ustnej jest kandydoza kącików ust – potocznie określana jako zajady, których przyczyną może być niedokrwistość lub niedobór witaminy B2. Spis treściGrzybica jamy ustnej: przyczynyGrzybica jamy ustnej: objawyGrzybica jamy ustnej: kto choruje najczęściej?Grzybica jamy ustnej: czynniki ryzykaGrzybica jamy ustnej: leczenieGrzybica jamy ustnej: niezbędna dieta Grzybica jamy ustnej: przyczyny Około 70 procent ludzi ma na swoich błonach śluzowych Candida albicans i nie choruje. Problem pojawia się dopiero w chwili, gdy spada odporność organizmu. Przy obniżonej odporności mogą one atakować gardło (doprowadzając do grzybiczego zapalenia gardła) i przewód pokarmowy: żołądek, dwunastnicę, jelito cienkie, grube i odbytnicę. Grzybica jamy ustnej: objawy biały nalot na języku i podniebieniu, mogący rozprzestrzeniać się do gardła i przełyku owrzodzenia pieczenie ból w obrębie zmienionej chorobowo błony śluzowej środkowe romboidalne zapalenie języka nadżerki i bolesne pęknięcia w kącikach ust u osób noszących protezy zębowe pojawia się tak zwany protetyczny lub linijny rumień dziąsłowy Czytaj też: Zapalenie gardła u dziecka Grzybica jamy ustnej u niemowląt zwykle występuje w postaci ostrej - na błonie śluzowej jamy ustnej niemowlęcia pojawia się biało-szary nalot (tzw. pleśniawki), przypominający wyglądem ścięte mleko. Grzybica jamy ustnej: kto choruje najczęściej? dzieci osoby w podeszłym wieku noszące protezy zębowe palacze tytoniu chorych z nabytymi zespołami niedoboru odporności (np. po przeszczepach) pacjenci z chorobami nowotworowymi chorzy na AIDS Kiedy wygląd języka świadczy o chorobie? Grzybica jamy ustnej: czynniki ryzyka niedostateczna higiena jamy ustnej zmniejszona ilość wydzielanej śliny spożywanie dużej ilości cukrów antybiotyki, sterydy, hormony (również tabletki antykoncepcyjne) chemioterapia i radioterapia niedobór żelaza niedobór kwasu foliowego zaburzenia hormonalne mikrouszkodzenia błony śluzowej cukrzyca zmiany w składzie mikroflory wiek przewlekłe stany zapalne błony śluzowej jamy ustnej, palenie papierosów i nadużywanie alkoholu. Grzybica jamy ustnej: leczenie Grzybicę jamy ustnej leczy się najpierw miejscowo - maściami i płynami przeciwgrzybiczymi. Przed podaniem leków powinien być wykonany antymykogram, by ustalić wrażliwości danego szczepu na leki, co pozwala na zastosowanie skutecznej kuracji. Jeśli leczenie miejscowe nie przynosi efektu, włącza się leki doustne. Co istotne, by nie nastąpiły nawroty, leczenie należy bezwzględnie kontynuować przez co najmniej dwa tygodnie po ustąpieniu objawów. Leczenie grzybicy jamy ustnej może być uciążliwe i długotrwałe, ale nie należy z niego rezygnować, bo zaniedbana kandydoza może doprowadzić do infekcji ogólnoustrojowej. Grzybica jamy ustnej: niezbędna dieta W trakcie leczenia grzybicy jamy ustnej należy przestrzegać specjalnej diety, z której należy wykluczyć: wszystkie słodycze białą mąkę owoce kiełki alkohol Czytaj też: Język geograficzny: przyczyny, objawy, leczenie Pleśniawki u dorosłych: przyczyny i leczenie pleśniawek w jamie ustnej Afty - przyczyny, objawy i leczenie aft w jamie ustnej Bakterie są naturalnie obecne w naszej jamie ustnej. Być może nie zdajesz sobie z tego sprawy, ale w Twojej w jamie ustnej żyje około 10 000 gatunków bakterii. Badacze szacują, że jest ich nawet 50 miliardów. Bakterie te są w większości przypadków nieszkodliwe dla organizmu ludzkiego.Choroby jamy ustnej występują dość powszechnie, ale ich niekorzystne następstwa są zazwyczaj bagatelizowane. Tymczasem zmiany te mają wpływ na zdrowie całego organizmu. Rozwój bakterii w jamie ustnej, niekoniecznie oznaczający zaniedbania w jej higienie, może być również przyczyną nieświeżego oddechu. Przypadłość ta przysparza wielu osobom problemów w kontaktach międzyludzkich, a nawet naraża na towarzyski ostracyzm. Niektóre zmiany chorobowe w jamie ustnej mogą być objawem zaburzeń ogólnoustrojowych lub zwiastunem poważniejszych chorób. Zapalenie dziąseł Najczęściej występującym schorzeniem tkanek okołozębowych jest zapalenie dziąseł. Występuje ono najczęściej u ludzi młodych, a przyczyną powstawania stanu zapalnego są bakterie namnażające się na szyjkach zębów w okolicy dziąsła na skutek niedostatecznej higieny jamy ustnej. Dodatkowymi czynnikami ułatwiającymi rozwój drobnoustrojów mogą być: kamień nazębny, ubytki w wypełnieniach (tzw. plombach), źle dopasowane protezy, czy wady zgryzu. Stan zapalny dziąseł objawia się obrzękiem, zaczerwienieniem, bolesnością i krwawieniem. Czasem przebieg zapalenia może być bardzo ciężki, z gorączką, ślinotokiem oraz z silnymi bólami wynikającymi z dużego uszkodzenia tkanek jamy ustnej, które uniemożliwiają spożywanie pokarmów. Jeżeli zapalenie dziąseł nie jest leczone, może dojść do zajęcia kości, tworzenia ropni przyzębowych, co w konsekwencji prowadzi do utraty uzębienia. Leczenie zapalenia dziąseł polega przede wszystkim na stosowaniu miejscowych środków przeciwzapalnych, czasem tylko zachodzi potrzeba podania leków przeciwbólowych lub antybiotyku. Do zwalczania zapalenia dziąseł służą napary ziół (takich jak kwiat rumianku, czarnego bzu, nagietka, ślazu, lipy, liście mięty, szałwi, ziele tymianku, macierzanki, kora dębu lub kłącze pięciornika) lub mieszanek ziołowych. Można również stosować płukanie jamy ustnej roztworami gotowych nalewek lub użyć żelu. W zapobieganiu zapaleniom dziąseł najważniejszą rolę odgrywa higiena jamy ustnej. Jak zapobiec zapaleniu dziąseł: Przestrzeganie higieny jamy ustnej, czyli czyszczenie zębów przynajmniej 2 razy dziennie, dostatecznie twardą szczoteczką. Badania kontrolne u stomatologa, co najmniej 3-4 razy w ciągu roku. Regularne usuwanie kamienia nazębnego w gabinecie stomatologicznym. Przestrzeganie odpowiedniej diety (pokarmy powinny być dostatecznie twarde, bogate w białko, witaminy i sole mineralne). Polecane dla Ciebie fluor, żel, nadwrażliwość, próchnica zł środki higieniczne, akcesoria zł pasta, nieświeży oddech, próchnica, nadwrażliwość, bez parabenów zł płyn, nieświeży oddech, próchnica, kamień zł Nieświeży oddech Problem tzw. nieświeżego oddechu może występować tylko okresowo, na przykład w wyniku palenia papierosów, po wypiciu alkoholu lub po spożyciu określonych pokarmów, takich jak cebula, czosnek lub niektóre przyprawy. Stały nieprzyjemny zapach z ust jest zwykle spowodowany chorobami dziąseł, a dokładniej płytką nazębną złożoną z bakterii, których produkty rozkładu dają nieprzyjemny zapach. Nieświeży zapach może być również związany z niedostateczną higieną jamy ustnej lub z przewlekłym zapaleniem zatok. Przyczyną tej uciążliwej dolegliwości są też czasem czynniki zmniejszające wydzielanie śliny w jamie ustnej, takie jak: spożywanie alkoholu, głodzenie, wysiłek fizyczny, czy niektóre leki (np. trójcykliczne leki przeciwdepresyjne). Zwalczanie nieprzyjemnego zapachu z ust należy rozpocząć od wizyty u stomatologa, który usunie kamień nazębny i skontroluje stan higieny jamy ustnej. Jeżeli dolegliwości utrzymują się, korzystnie działa żucie świeżych ziół: pietruszki, koperku, bazylii, mięty oraz żucie gumy bez cukru, gdyż zwiększa ono wydzielanie śliny i ułatwia oczyszczanie jamy ustnej. Należy także spożywać spore ilości napojów (najlepiej wody mineralnej), aby nie dopuszczać do wysychania jamy ustnej. Jeżeli sposoby te nie rozwiążą problemu, konieczne jest sięgnięcie po substancje farmakologiczne. Specyficznymi środkami do zwalczania nieprzyjemnego oddechu są płyny i aerozole odświeżające, często o zapachu ziołowym (mięty, cytryny, szałwi, tymianku). Zwalczanie przykrego zapachu z ust związanego ze stanami zapalnymi dziąseł i obecnością bakterii ułatwiają płyny do płukania jamy ustnej lub tabletki do ssania o działaniu bakteriobójczym. Niektóre środki pomagające uzyskać świeży oddech zawierają jony cynku, który wchodzi w reakcję z odpowiedzialnymi za przykry zapach związkami siarki, umożliwiając zachowanie świeżego oddechu przez kilka godzin. Drożdżyca jamy ustnej Kolejnym schorzeniem jamy ustnej jest drożdżyca. Jest ona wywołana zakażeniem grzybem drożdżopodobnym z rodzaju Candida. Czynnikami predysponującymi do rozwoju kandydiozy są niedobory witamin, szczególnie z grupy B, zaburzenia odporności, ciężkie choroby ogólnoustrojowe (cukrzyca, białaczka, gruźlica, choroba nowotworowa) lub niedawno przebyta chemio- lub radioterapia. Również stosowanie leków, takich jak antybiotyki, sterydy, doustne środki antykoncepcyjne, leki immunosupresyjne może sprzyjać zakażeniu grzybami. Do wystąpienia drożdżycy prowadzi również zła higiena jamy ustnej, zmniejszenie wydzielania śliny, długotrwałe stany zapalne błony śluzowej, noszenie protez zębowych i palenie tytoniu. Ostra drożdżyca jamy ustnej charakteryzuje się występowaniem miękkich, białych plamek, ściśle połączonych z podłożem, krwawiących po próbie ich oddzielenia. Najczęściej wykwity pojawiają się na języku i na podniebieniu. Leczenie drożdżycy polega na stosowaniu preparatów przeciwgrzybiczych, początkowo miejscowych, a w razie nieskuteczności tego leczenia, konieczne może być zastosowanie terapii doustnej. Wszystkie leki powinny być stosowane jeszcze przez dwa tygodnie po ustąpieniu objawów ze względu na możliwość nawrotów. Kandydioza może występować również u niemowląt, nosi wtedy nazwę pleśniawek. Pleśniawki to ostre zapalenie jamy ustnej, najczęściej pojawiające się u noworodków zakażonych podczas porodu grzybami drożdżopodobnymi, pochodzącymi z narządów rodnych matki. Objawy choroby pojawiają się po kilku dniach od zakażenia pod postacią biało-szarych, powierzchownych nalotów, przypominających zsiadłe mleko. Zmiany obejmują podniebienie, policzki, dziąsła i język, a w cięższych przypadkach również gardło, przełyk, a nawet oskrzela. Pleśniawki, występujące u noworodka mogą utrudniać połykanie, a przy znacznym rozprzestrzenieniu się zmian nawet upośledzać oddychanie. Leczenie w niepowikłanych przypadkach polega na zakraplaniu do jamy ustnej lub przecierania błony śluzowej po każdym posiłku zawiesiną leku przeciwgrzybiczego. Leczone pleśniawki ustępują po 5-10 dniach. Gdy po tygodniu leczenia pleśniawki nie ma poprawy, konieczna jest wizyta u lekarza, który przepisze mocniejsze leki przeciwgrzybicze. Kandydioza kątów ust, czyli tzw. zajady, najczęściej pojawia się u dzieci. Powstawaniu tego schorzenia sprzyjają: niedobory pokarmowe, awitaminoza - głównie witaminy B2, czy niedokrwistość. Zmiany mają charakter ognisk zapalno-nadżerkowych, nieostro odgraniczonych od skóry zdrowej, pokryte są szarobiałym nabłonkiem lub białawymi nalotami. Bardzo charakterystyczne jest pękanie kącików ust i towarzysząca temu bolesność. Proces zapalny może się szerzyć na otaczającą skórę. Uwaga! Grube białe plamy na języku i błonie śluzowej policzków mogą być objawem leukoplakii, która jest stanem przedrakowym. By rozpoznać charakter zmian, lekarz pobierze wacikiem próbkę nalotu i obejrzy ją pod mikroskopem. Również wszystkie długo gojące się zmiany czy owrzodzenia w jamie ustnej mogą być zmianą nowotworową. W razie wątpliwości co do charakteru nieprawidłowych wykwitów konieczna jest wizyta u lekarza w celu wykluczenia niebezpiecznych schorzeń. Aftozy Afty mogą pojawić się w każdym wieku, ale najczęściej występują u młodych kobiet w wieku 25-40 lat. Przyczyny ich powstawania nie są do końca poznane. Sugeruje się, iż główną rolę odgrywa spadek odporności organizmu. Tworzeniu aft sprzyjają urazy mechaniczne, stres, miesiączka, niedożywienie, alergie pokarmowe, przeziębienia, zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Możliwe, że powodem ich powstawania jest podrażnienie wywołane np. energicznym szczotkowaniem zębów, czy niewłaściwie dopasowanymi protezami. Również palenie papierosów przyspiesza powstawanie aft. Zmiany chorobowe najczęściej pojawiają się na wargach, błonie śluzowej policzków, brzegach języka i dziąsłach. Początkowo są to małe, czerwone, twarde grudki, a w ciągu 1-2 dni tworzą się bolesne owrzodzenia, o średnicy od trzech do kilkunastu milimetrów. Mogą one przeszkadzać w mówieniu i jedzeniu. Czasami chorobie towarzyszy niewielka gorączka i powiększenie węzłów chłonnych. W leczeniu aft wykorzystuje się środki odkażające i zmniejszające ból. Większość zmian goi się w ciągu 7-10 dni. Jeżeli nawroty choroby są częste, należy zgłosić się do lekarza stomatologa w celu konsultacji i ustalenia planu leczenia. Cięższe postacie aftoz wymagają leczenia antybiotykami lub sterydami. Choroby wirusowe jamy ustnej Najczęstszą chorobą wirusową jamy ustnej jest zapalenie wywołane przez wirus opryszczki zwykłej. Najcięższy przebieg ma opryszczkowe zapalenie dziąseł i jamy ustnej, które może wystąpić zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Objawy choroby to podwyższona temperatura, utrata apetytu, miejscowe zaczerwienienie, obrzęk dziąseł i ślinotok. Zmiany mają postać pęcherzyków wypełnionych płynem, występujących na wargach, w kącikach ust, na podniebieniu. Po pęknięciu pęcherzyków w jamie ustnej powstają bardzo bolesne nadżerki. Język pokrywa się szarawym nalotem. Leczenie polega na stosowaniu środków przeciwwirusowych, miejscowo lub ogólnie (w cięższych przypadkach) oraz leków działających przeciwgorączkowo i przeciwbólowo. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Jak pielęgnować stopy? Pielęgnując ciało za pomocą kosmetyków, często zapominamy o stopach. A przecież ściśnięte skarpetkami lub rajstopami i uwięzione w niewygodnych butach, ciężko pracują przez cały dzień pokonując wiele kilometrów. Zespół jelita drażliwego (IBS) — przyczyny, objawy, dieta i leczenie Zespół jelita drażliwego to jedna z najczęstszych dolegliwości układu pokarmowego. Szacuje się, że jest on diagnozowany u około 20 proc. ludzi. Ten zespół zaburzeń funkcji jelit polega na występowaniu przez okres co najmniej 12 tygodni zmian rytmu wypróżnień z towarzyszącymi wzdęciami oraz uczuciem niepełnego wypróżnienia. Wstydliwy problem, czyli co warto wiedzieć o nietrzymaniu moczu Nietrzymanie moczu polega na jego niekontrolowanym wycieku z pęcherza moczowego. Może to być kilka kropel, stałe kapanie lub nawet strumień. Dolegliwość ta dotyczy ludzi w każdym wieku, ale jest najczęstsza u starszych kobiet. Ostry ból brzucha – kiedy może być groźny? Ból brzucha zazwyczaj budzi niepokój, zwłaszcza jeżeli jest ostry i silny. Należy pamiętać, że nie każdy nagły ból brzucha spowodowany jest schorzeniem wymagającym leczenia w szpitalu. Dlatego warto umieć odróżnić błahą dolegliwość (wywołaną np. wzmożonymi ruchami robaczkowymi jelit) od objawów sugerujących poważną chorobę. Zasady pracy przy komputerze Wprowadzenie kilku zmian w pozycji ciała w stosunku do monitora wyeliminuje wiele przyczyn fizycznego i umysłowego napięcia całodziennej pracy w biurze. Proste techniki zapewniające odpoczynek oczom mogą zapobiec kłopotom ze wzrokiem i dokuczliwym bólom głowy. Męski problem, czyli choroby gruczołu krokowego Schorzenia prostaty występują głównie u mężczyzn w wieku dojrzałym. Rozrost gruczołu krokowego, który doprowadza do zaburzeń w oddawaniu moczu dotyczy znacznej części populacji mężczyzn po 50 roku życia. Regularne badania profilaktyczne przeprowadzane u mężczyzn w tym wieku umożliwiają wczesne wykrycie stanów nowotworowych prostaty. Męski problem - co warto wiedzieć o impotencji? Stresujący tryb życia, choroby naczyń, palenie papierosów negatywnie odbijają się na życiu seksualnym. Problemy ze wzwodem dotyczą dziś coraz większej grupy mężczyzn.
Stąd skaleczenie dziąseł lub języka zakażonymi zębami (na co mają wpływ czynniki takie jak zła higiena jamy ustnej, niedawny zabieg u dentysty, choroby przyzębia) odgrywa ważną rolę w patogenezie tej choroby. Objawy. Temperatura ciała jest nieznacznie podwyższona (do 38 °C), a stan ogólny chorych jest dość dobryRodzice i chorzy bardzo często mają wątpliwości i pytania dotyczące wyników badań mikrobiologicznych. Chcielibyśmy przynajmniej część rozwiać i wyjaśnić. Artykuł podzieliliśmy na dwie części: wprowadzenie w temacie badań mikrobiologicznych i drugą część – wyniki. O konkretnych bakteriach i grzybach przeczytasz w kolejnym naszym artykule. Czym jest badanie mikrobiologiczne? Badanie mikrobiologiczne ma na celu wykrycie i zidentyfikowanie drobnoustrojów we krwi, moczu, kale, ślinie, plwocinie (wydzielinie wykrztuszonej z dróg oddechowych) lub wymazie z gardła, ucha, nosa, śluzówki jamy ustnej, ran. Wykonuje się je w specjalistycznych laboratoriach mikrobiologicznych. Co to jest wymaz? Wymaz to pobranie próbki płynów fizjologicznych, wydzielin określonego narządu, wydalin lub śluzu w celu zbadania jej składu; w szczególności, pod kątem zawartych w niej komórek złuszczonego nabłonka, mikroorganizmów (grzybów, bakterii) lub śladów określonych substancji chemicznych. Do pobierania wymazu używa się szpatułek, wymazówek bądź też specjalnych szczoteczek. Pobrany materiał może zostać przeniesiony wprost na szkiełko mikroskopowe w celu bezpośredniej obserwacji próbki (tzw. mikroskopowy rozmaz), bądź przeniesiony na pożywkę w celu rozmnożenia zawartych w nim mikroorganizmów. Jak wygląda badanie mikrobiologiczne? Badanie mikrobiologiczne jest procesem wieloetapowym: Pierwszym etapem jest posiew i hodowla bakterii. Drugim etapem jest identyfikacja drobnoustrojów Trzecim etapem jest zwykle (powinno być) badanie wrażliwości wykrytych drobnoustrojów na leki, antybiotyki. fot. 1. Szalka Petriego z podłożem mikrobiologicznym. Widoczne żółte kolonie bakteryjne (rosną w wyniku prawidłowo wykonanego posiewu redukcyjnego). Co to jest posiew? Posiew to podstawowa metoda diagnostyki mikrobiologicznej polegająca na przeniesieniu pobranego materiału biologicznego na odpowiednie podłoże hodowlane umożliwiające wzrost drobnoustrojów w taki sposób, aby ostatecznie uzyskać pojedyncze, odizolowane kolonie bakterii lub grzybów. Jakie są rodzaje posiewów? Posiew ze względu na badane drobnoustroje dzielimy na posiew bakteriologiczny i posiew mykologiczny. Posiew redukcyjny to laboratoryjna metoda hodowania bakterii stosowana w mikrobiologii. Służy do izolacji czystych kultur bakteryjnych. Polega na zanurzeniu ezy w probówce z drobnoustrojami i naniesieniu pobranego materiału na podłoże agarowe lub podłoże Davies’a umieszczone zwykle na szalce Petriego. Fot. 2. Podłoża mikrobiologiczne w szalkach Petriego. (Esv na lic. Co to jest podłoże hodowlane? Podłoże hodowlane inaczej pożywka hodowlana to mieszanina związków chemicznych umożliwiających hodowlę bakterii lub grzybów. Ze względu na skład wyróżnia się kilka rodzajów podłoży hodowlanych. W przypadku chorobotwórczych patogenów duże znaczenie mają pożywki wybiórczo-namnażające (selekcyjne) oraz pożywki wybiórczo-różnicujące (elekcyjne). W przypadku niektórych bakterii stosuje się pożywki specjalne (takie, na których wzrasta tylko jeden gatunek lub szczep bakterii). Co to jest antybiogram? Ponieważ podatność, wrażliwość na antybiotyki może zmieniać się nawet w obrębie tego samego gatunku (niektóre szczepy są bardziej odporne niż inne), zwykle przeprowadza się test wrażliwości na antybiotyki (AST) w celu określenia, który antybiotyk będzie najbardziej skuteczny w leczeniu infekcji bakteryjnej. fot. 3. Antybiogram z wykorzystaniem nasączonych antybiotykiem krążków. Czerwony kolor jednego krążka, oznacza, że bakteria jest odporna na antybiotyki beta-laktamowe (Dr Graham Beards, Badania na czułość antybiotyków często dokonuje się metodą Kirby-Bauera . Małe, bawełniane krążki zawierające antybiotyki umieszcza się na szalce Petriego, na której rosną bakterie. Po 18-24-godzinnej inkubacji w temperaturze 37 °C można odczytać wyniki badania. Jeśli bakterie są wrażliwe na antybiotyk, wokół krążka widoczny jest przezroczysty pierścień lub strefa powolniejszego wzrostu. WYNIKI BADAŃ MIKROBIOLOGICZNYCH „Patogen alarmowy”, „alert-patogen” Czynnikami alarmowymi inaczej patogenami alarmowymi, nazwano drobnoustroje o szczególnie niebezpiecznych mechanizmach oporności. Takie bakterie są odpowiedzialne za najcięższe zakażenia, w tym niebezpieczne szpitalne. fot. 4. Bakterie Pseudomonas aeruginosa na pożywce agarowej. (Sun14916, Najczęstsze patogeny alarmowe: Pałeczka ropy błękitnej (Pseudomonas aeruginosa) – bakteria odpowiedzialna za ciężkie zakażenia w szczepy izolowane od chorych na mukowiscydozę, mogą być odporne na wiele antybiotyków, w tym na karbapenemy i aminoglikozydy (Tombramycyna). To właśnie szczepy oporne ma karbapenemy lub dwie inne grupy antybiotyków oznaczane są w wynikach badań, jako patogen alarmowy. Gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus) oporny na metycylinę (MRSA z ang. Methicillin Resistant Staphylococcus Aureus) oraz glikopeptydy – wankomycynę i teikoplaninę (VRSA z ang. Vancomycin Resistant Staphylococcus Aureus) pałeczki Gram-ujemne Enterobacteriaceae spp. wytwarzające beta-laktamazy o rozszerzonym spektrum substratowym ESBL (+).ESBL(+) z ang. Extended-Spectrum Beta-Lactamases, to mechanizm wytwarzania obrony przed antybiotykami. Bakterie wyposażone w taki mechanizm rozkładają wiele antybiotyków, w tym penicylinę, cefalosporyny II, III i IV generacji oraz rodziny bakterii Enterobacteriaceae należą między innymi: Escherichia coli, Salmonella enterica, Klebsiella pneumoniae. Burkholderia cepacia Stenotrophomonas maltophilia Achromobacter xylosoxidans – oporny na dwie grupy antybiotyków Szczepy chorobotwórcze laseczki beztlenowej Clostridium difficile pałeczki Gram-ujemne niefermentujące Acinetobacter spp. oporne na karbapenemy lub dwie inne grupy leków lub polimyksyny Enterokoki (Enterococcus spp.) oporne na glikopeptydy (VRE) lub oksazolidony ESBL(-) lub ESBL(+) Tak jak pisaliśmy w punkcie wyżej, ESBL(+) oznacza wykształcenie przez bakterie z rodziny Enterobacteriaceae odporności na wiele antybiotyków, w tym penicylinę, cefalosporyny II, III i IV generacji oraz monobaktamy. Oznaczenie ESBL(-) oznacza, że w posiewie wykryto bakterie z rodziny Enterobacteriaceae, ale nie wykształciły one odporności na wymienione wyżej antybityki. MRSA, MRCNS Skrót oznacza oporność gronkowców złocistych (Staphylococcus aureus) na metycylinę. MSSA Skrót oznacza szczep gronkowca złocistego (Staphylococcus aureus), który jest wrażliwy na metycylinę, ale wytwarza penicylinazę i jest oporny na penicyliny naturalne. PSSP, PISP lub PRSP PSSP – pneumokoki wrażliwe na penicylinę PISP – pneumokoki średnio wrażliwe na penicylinę PRSP – pneumokoki oporne na penicylinę MLSB Bakterie z tym mechanizmem są oporne na wszystkie makrolidy (erytromycyna, azytromycyna, roksytromycyna, klarytromycyna, josamycyna, spiramycyna, z wyjątkiem ketolidów np. telitromycyny). VISA, VRSA, VRE Szczepy VISA są oporne na wankomycynynę i teikoplaninę, a wrażliwe na orytawancynę, dalbawancynę i telawancynę. Szczepy VRSA są oporne na wankomycynynę, teikoplaninę i orytawancynę, a wrażliwe na dalbawancynę i telawancynę. Szczepy VRE są oporne na wankomycynę, a mogą być w zależności od rodzaju mechanizmu i szczepu bakterii wrażliwe lub oporne na (kolejność oznacza coraz większe prawdopodobieństwo wrażliwości): teikoplaninę, dalbawancynę, telawancynę i orytawancynę. Szczep oporny (R), szczep wrażliwy (S), szczep średnio wrażliwy (I) Po 18-24-godzinnej inkubacji szalki Petriego w temperaturze 37 °C odczytuje się wynik antybiogramu. Jeśli bakterie są wrażliwe na antybiotyk, wokół krążków widać zmiany w gęstości kolonii bakteryjnych. Im większa strefa zahamowania wzrostu bakterii, tym większa wrażliwość bakterii na antybiotyk. Szczepy oporne, to takie które mimo zastosowanego antybiotyku rozmnażają się tak samo, jak bez antybiotyku. Oznacza to całkowitą odporność na antybiotyk. Szczepy wrażliwe reagują na antybiotyk, całkowitym brakiem zdolności do namnażania (duże prawdopodobieństwo prawidłowego działania klinicznego antybiotyku u chorego). Są też szczepy średnio wrażliwe na antybiotyki. Sukces terapii badanym antybiotykiem może być niepewny. fot. 5 Zdjęcie przedstawia antybiogram z użyciem paska gradientów (pasek nasączony jest w różnych miejscach inną ilością antybiotyku, w ten sposób można zbadać jak duża ilość antybiotyku potrzebna jest do skutecznej terapii, w tym przypadku zakażeniem bakteriami Streptococcus pneumoniae). Fot. ArturoJuárezFlores, MIC Z ang. Minimal Inhibitory Concentration, to minimalne stężenie hamujące wzrost bakterii (w mg/l). Jest to wynik droższego badania metodą E-testu (paska z gradientem różnych stężeń antybiotyku). Flora fizjologiczna (naturalna, saprofityczna) górnych dróg oddechowych Flora fizjologiczna człowieka to tradycyjna nazwa mikroorganizmów występujących naturalnie w organizmie człowieka bez wywoływania objawów chorobowych. W większości są to bakterie. Niektóre grzyby także mogą stanowić skład prawidłowej flory, natomiast wirusy, pasożyty i priony do niej nie należą i zawsze są uznawane za chorobotwórcze. Prawie u wszystkich ludzi w górnych drogach oddechowych występują: Aerococcus viridans Moraxella catarrhalis Streptococcus grupy A Neisseria sicca i flava Staphylococcus epidermidis Streptococcus salivarius Streptococcus pneumoniae (50-60% ludzi) W jamie ustnej naturalnie występują: Actinomycetes Corynebacterium Candida (30-50% ludzi) Enterococcus Lactobacillus Streptococcus np.: Streptococcus mutans, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes, Streptococcus salivarius Staphylococcus np.: Staphylococcus epidermidis, Staphylococcus aureus Bacteroides Fusobacterium Peptostreptococcus Neisseria meningitidis Dolne drogi oddechowe są pozbawione naturalnej flory bakteryjnej (w pęcherzykach płucnych, oskrzelikach, takich bakterii nie powinno być). Zdarza się, że podczas bronchoskopii dochodzi do „skażenia” próbki pobieranej z dolnych dróg oddechowych bakteriami flory fizjologicznej z górnych dróg oddechowych (bronchoskop jest przesuwany przez górne drogi oddechowe, nos, gardło, tchawicę, gdzie może na sobie zebrać takie bakterie). Ale nie jest to powód do niepokoju. Szczepy śluzowe Pseudomonas aeruginosa Wyhodowanie szczepów śluzowych Pseudomonas aeruginosa oznacza, że w organizmie chorego występują bakterie związane z przewlekłą, długotrwałą kolonizacją płuc. To zła wiadomość bo bakterie od dłuższego czasu musza już zamieszkiwać dolne drogi oddechowe. Bakterie ze śluzową otoczką są bardzo odporne na antybiotyki. Zobacz także: Burkholderia cepacia complex (BCC) w mukowiscydozie Gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus), MRSA w mukowiscydozie Jak czytać wyniki badań mikrobiologicznych Źródła zakażeń u chorych na mukowiscydozę – pozaszpitalne nabycie od osób bez mukowiscydozy Źródła zakażeń u chorych na mukowiscydozę – zwierzęta domowe, gospodarskie Sposoby i mechanizmy przenoszenia zakażenia w mukowiscydozie
Wszelkiego rodzaju zmiany w obszarze jamy ustnej mogą powodować pewien dyskomfort. Wiążą się z różnymi schorzeniami, a ich przyczyn jest wiele. W przypadku zaobserwowania podejrzanych krostek na podniebieniu czy w innych częściach jamy ustnej najlepiej udać się do lekarza. Zdiagnozuje on problem i dostosuje odpowiednie leczenie.
Księga dżungli w Twoich ustach Poświęcamy dużo czasu na dokładną higienę jamy ustnej. Staramy się myć zęby po każdym posiłku, a usta płuczemy specjalnym płynem. Wszystko po to, aby w naszej jamie ustnej nie zagnieździły się groźne bakterie, które mogą powodować liczne choroby zębów i dziąseł. Nie zdajemy sobie jednak sprawy, że w naszej jamie ustnej może żyć nawet około 700 gatunków mikroorganizmów. Są to wirusy, grzyby i pierwotniaki, ale najliczniejszą grupę stanowią bakterie, których liczba może dochodzić nawet do 600 gatunków. Jest ich tak wiele, że znaczna część z nich wciąż czeka na opisanie i sklasyfikowanie. Zadanie to nie należy jednak do najłatwiejszych, ponieważ w każdym mililitrze śliny może znajdować się aż 100 mln różnych mikroorganizmów. Czy bakterie w jamie ustnej są groźne? Bakterie i inne mikroorganizmy, które zamieszkują naszą jamę ustną, zazwyczaj nie są groźne dla naszego zdrowia. Flora bakteriologiczna jamy ustnej kształtuje się w okresie dzieciństwa i stopniowo zmienia się wraz z naszym wiekiem. Wpływ na nią ma również środowisko, w jakim żyjemy, oraz prowadzona przez nas dieta. Bakterie w jamie ustnej stają się groźne dopiero wtedy, gdy zaburzona zostanie równowaga biologiczna w naszych ustach. Dzieje się tak na przykład wtedy, gdy zaczynamy przyjmować antybiotyki. Mogą one prowadzić do szybszego rozmnażania się bakterii jednego gatunku i hamować rozwój innych mikroorganizmów. Taka sytuacja może doprowadzić do poważnych chorób zębów i dziąseł, a także do powstawania próchnicy, kamienia nazębnego czy halitozy. Bakterie powodujące nieprzyjemny zapach z ust Halitoza to naukowa nazwa dolegliwości, którą większość z nas określiłaby jako przykry zapach z ust. Wywoływana jest przez beztlenowe bakterie Gram-ujemne, które rozwijają się w naszej jamie ustnej. Widocznym objawem ich bytności są choroby płytki nazębnej oraz dziąseł. Bakterie te mają wyjątkowo złożoną przemianę materii, której skutkiem jest wydzielanie się związków siarczkowych o bardzo przykrym zapachu. Zobacz też: Co zawierają pasty do zębów? Bakterie wywołujące próchnicę Najczęstszą przyczyną powstawania próchnicy jest działanie bakterii, które rozkładają cukry. Wykorzystują one znajdujące się w naszej ślinie węglowodany i rozkładają je, tworząc w naszej jamie ustnej kwaśne środowisko, które z kolei przyczynia się do psucia się szkliwa zębów. Bakterie te powodują też tworzenie się groźnej dla zdrowia naszych zębów płytki nazębnej. Jej długotrwałe osadzanie się może doprowadzić do powstania kamienia nazębnego, który powoduje poważne choroby zębów. Choroby dziąseł a bakterie Jedną z głównych przyczyn zapalenia dziąseł również są bakterie. Jeżeli nie dbamy o prawidłową higien jamy ustnej, wtedy bakterie te szybko rozmnażają się w szyjkach zębów i powodują krwawienia oraz opuchliznę dziąseł. Czasami takie zapalenie może być bardzo dokuczliwe, ponieważ towarzyszy mu gorączka, ślinotok oraz silne bóle spowodowane poważnymi uszkodzeniami tkanek w jamie ustnej. Zobacz też: Po co zębom szkliwo? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Ropień jamy ustnej jest ostrą chorobą zapalną jamy ustnej, charakteryzującą się gromadzeniem się ropy w tkankach miękkich.W przypadku ropnia obserwuje się miejscowy obrzęk i zagęszczenie błony śluzowej, które powoduje ból przy dotknięciu i towarzyszy mu wzrost temperatury, pogorszenie stanu organizmu.Choroby jamy ustnej / unsplash Opublikowano: 15:33Aktualizacja: 15:43 Jama ustna to początkowy odcinek układu oddechowego, jak i układu pokarmowego. Jama ustna zapewnia nam wstępną obróbkę pokarmu, odczuwanie smaku oraz prawidłową artykulację. Schorzenia tej części naszego organizmu są szczególnie dokuczliwe, między innymi ze względu na problemy z przyjmowaniem płynów i pokarmu. Schorzenia jamy ustnej są naprawdę powszechne i różnorodne, dlatego też warto dowiedzieć się więcej o ich objawach oraz możliwych przyczynach. Kandydoza jamy ustnejAfty jamy ustnejHalitoza – czyli dokuczliwy, nieświeży oddechOpryszczkowe zapalenie jamy ustnej i dziąsełLiszaj płaskiLeukoplakia – czyli rogowacenie białeChoroba dłoni, stóp i jamy ustnej – czyli HerpanginaJęzyk geograficzny Kandydoza jamy ustnej Kandydoza może dotyczyć nie tylko skóry, ale również błon śluzowych, w tym błony śluzowej jamy ustnej. Zakażenie grzybicze nazywane kandydozą jamy ustnej spowodowane jest przede wszystkim przez gatunek grzyba Candida albicans oraz Pityrosporum furfur. Podstawowym objawem tego schorzenia są białawe plamy znajdujące się na błonie śluzowej jamy ustnej. Przypominają one swoim wyglądem ścięte mleko. Zazwyczaj tego rodzaju zmianom towarzyszy ból i pieczenie. Czynniki sprzyjające kandydozie jamy ustnej, to przede wszystkim: cukrzyca; leczenie antybiotykami o szerokim spektrum; niedobory witamin, niedożywienie; leczenie sterydami; niedobory odporności, w tym zakażenie wirusem HIV. Leczenie kandydozy jamy ustnej wymaga zastosowania leków przeciwgrzybiczych oraz odpowiedniej higieny jamy ustnej. Gdy zaobserwujemy u siebie niepokojące objawy, które mogą wskazywać na kandydozę jamy ustnej, to warto skonsultować się z lekarzem rodzinnym lub dermatologiem. Afty jamy ustnej Afty to nadżerki lub owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej. Mogą być pojedyncze lub mnogie, najczęściej kształtu owalnego. Pokryte są białawym, włóknikowym nalotem i mogą być otoczone czerwonym rąbkiem zapalnym. Każdy, kto choć raz posiadał w swojej jamie ustnej aftę wie, jak bolesna potrafi być ta przypadłość. Pojawienie się aft może być związane z następującymi przyczynami: mechaniczne uszkodzenia błony śluzowej jamy ustnej – np. przygryzanie; stres; niedobory odporności; zaburzenia hormonalne; niedobory substancji odżywczych, w tym: witaminy B12, kwasu foliowego lub cynku; nieswoiste zapalenia jelit, w tym choroba Leśniowskiego-Crohna; zakażenie Helicobacter pylori. W leczeniu miejscowym aft stosuje się preparaty przeciwzapalne, przeciwbólowe lub przyśpieszające gojenie. Przykładem jest benzydamina i chlorheksydyna. Standardowo afty goją się w przeciągu 7 dni. Jeśli afty powracają lub są liczne i duże, to zdecydowanie warto skonsultować się z lekarzem, gdyż przyczyną tego schorzenia mogą być poważne jednostki chorobowe, takie jak zapalenia jelit, czy niedobory odpornościowe. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność, Good Aging, Energia, Trawienie, Beauty Wimin Zestaw z lepszym metabolizmem, 30 saszetek 139,00 zł Odporność, Beauty Naturell Cynk Organiczny + C, 100 tabletek 12,99 zł Odporność, Good Aging, Energia, Mama, Beauty Wimin Zestaw z myślą o dziecku, 30 saszetek 139,00 zł Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z Twoim mikrobiomem, 30 saszetek 139,00 zł Odporność, Good Aging Naturell Witamina D 1000mg, 365 tabletek 70,00 zł Halitoza – czyli dokuczliwy, nieświeży oddech Czym jest halitoza? To nic innego, niż nieprzyjemny zapach z ust wyczuwany przez osobę dotkniętą tym problemem i/lub osoby z jej bezpośredniego otoczenia. Należy mieć świadomość, że nieprzyjemny zapach z ust występujący po nocnym spoczynku, który ustępuje po umyciu zębów jest czymś fizjologicznym i nie powinniśmy się tym martwić. Z czego wynika dokuczliwy problem nieświeżego oddechu? W 90% zapach pochodzi z jamy ustnej, a odpowiadają za niego lotne związki siarki, które są produktami metabolizmu bakterii beztlenowych. Rozkład substancji białkowych zawartych w ślinie i zalegających resztkach pokarmowych przyczynia się do powstawania lotnych związków siarki. Do przyczyn halitozy należy przede wszystkim: niedostateczna higiena jamy ustnej; zapalenie dziąseł; zmiany nowotworowe w jamie ustnej; nalot na tylnej części języka; zmniejszone wydzielanie śliny; zapalenie migdałków; kamienie migdałkowe w kryptach migdałkowych. Halitoza może być także związana ze schorzeniami zlokalizowanymi poza jamą ustną. Do tych przyczyn należy: zapalenie zatok; ropień płuca; zaawansowany rak płuca; uchyłki przełyku; choroba refluksowa przełyku; niewydolność wątroby; mocznica; kwasica ketonowa. Jak radzić sobie z halitozą na co dzień? Warto przestrzegać kilku ważnych zasad: higiena jamy ustnej – dokładne czyszczenie zębów to nie wszystko. Należy pamiętać o oczyszczaniu języka, co zapobiega tworzeniu się nalotów; zaprzestanie palenia tytoniu – palenie istotnie wysusza śluzówkę jamy ustnej; płukanie jamy ustnej płynem z chlorheksydyną – jest to działanie objawowe, ale pomaga niwelować powstawanie lotnych związków siarki; picie odpowiedniej ilości płynów; żucie bezcukrowej gumy miętowej – to również działanie objawowe, które zwiększa produkcję śliny, co chroni błonę śluzową jamy ustnej przed wysuszeniem. Nie należy bagatelizować halitozy, gdyż może być ona związana z poważnymi schorzeniami. Warto skonsultować ten problem z lekarzem, w tym także z lekarzem stomatologiem, ponieważ większość przypadków nieświeżego oddechu wynika z niedostatecznej higieny jamy ustnej oraz schorzeń zębów. Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej i dziąseł Jest to schorzenie wirusowe, wywołane przez wirusa opryszczki zwykłej (HSV). Najczęściej chorują dzieci do 3 roku życia. Na błonach śluzowych pojawiają się pęcherzyki z czerwoną obwódką, które mogą ulegać pękaniu – wówczas płyn pęcherzykowy wycieka, a same pęcherzyki zapadają się i tworzą szarą błonę, przechodząc w bolesne owrzodzenia. Zapaleniu opryszczkowemu jamy ustnej może towarzyszyć wysoka gorączka, dochodząca nawet do 40 stopni. Dziąsła są zazwyczaj zaczerwienione i obrzęknięte, a węzły chłonne szyjne i podżuchwowe mogą być powiększone i tkliwe. Leczenie przyczynowe polega na stosowaniu doustnie leków przeciwwirusowych. Warto wiedzieć, że leczenie rozpoczęte w ciągu 72 godzin od początku objawów ogranicza istotnie liczbę wykwitów oraz skraca czas choroby. Zmiany w jamie ustnej goją się zazwyczaj w przeciągu tygodnia i nie pozostawiają blizn. Warto pamiętać także o obniżaniu gorączki i odpowiednim nawodnieniu. Należy pamiętać, że przechorowanie opryszczkowego zapalenia jamy ustnej i dziąseł nie daje trwałej odporności, możliwe są więc kolejne zachorowania. Liszaj płaski Choć kojarzony jest przede wszystkim ze skórą, liszaj płaski może dotyczyć także błony śluzowej jamy ustnej. Liszaj płaski to przewlekła choroba dermatologiczna o nie do końca poznanej etiologii. Choroba ta może mieć związek z zapaleniem i uszkodzeniem wątroby oraz z przyjmowaniem niektórych leków (sole złota, neuroleptyki, leki przeciwmalaryczne). Błony śluzowe są zajęte nawet u połowy pacjentów chorujących na liszaja płaskiego. Zmiany na błonie śluzowej jamy ustnej mają postać linijnych bądź drzewkowatych zbieleń nabłonka wzdłuz linii zgryzu zębów, zbielenia te mogą także dotyczyć języka. Podstawowe leczenie polega na stosowaniu leków sterydowych – miejscowo i doustnie. Leczeniem liszaja płaskiego zajmuje się lekarz dermatolog. Leukoplakia – czyli rogowacenie białe Leukoplakia ma postać białawych plam umiejscowionych na błonie śluzowej jamy ustnej. Tego typu zmiany mogą dotyczyć również błony śluzowej narządów płciowych. Białe plamy podczas badania palpacyjnego mogą wykazywać niewielkie stwardnienie. Leukoplakia typowo jest niebolesna i dotyczy przede wszystkim mężczyzn po 49 roku życia. Przyczyny sprzyjające powstaniu leukoplakii, to przede wszystkim: palenie i żucie tytoniu; stałe drażnienie, np. spowodowane niedopasowanie protez zębowych; próchnica zębów; zaniedbania higieniczne. Warto wiedzieć, że tego rodzaju zmiany mogą być punktem wyjścia nowotworów, w tym raka kolczystokomórkowego, dlatego jeśli zauważymy niepokojące zmiany w obrębie błon śluzowych, mogące świadczyć o leukoplakii, to warto jak najszybciej skontaktować się z lekarzem. Choroba dłoni, stóp i jamy ustnej – czyli Herpangina Herpangina to typowo pediatryczna jednostka chorobowa. Chorobę wywołują szczepy enterowirusa typu A, najczęściej jest to wirus Coxsackie A16 oraz enterowirus 71. Zakażenie najczęściej dotyczy dzieci do 10 roku życia. Do objawów tej choroby należy przede wszystkim: gorączka; obecnością bolesnych owrzodzeń w jamie ustnej; pęcherzykowa osutka na dłoniach i stopach; utrata apetytu. Na początku na błonie śluzowej jamy ustnej pojawiają się rumieniowe plamki, które przekształcają się w pęcherzyki, które to następnie pękają i przyjmują postać bolesnych owrzodzeń. Zmianom skórnym nie towarzyszy świąd, ale są one bolesne, podobnie jak zmiany w jamie ustnej. Leczenie tego schorzenia jest typowo objawowe i przeciwbólowe. Warto pamiętać o utrzymaniu odpowiedniego nawodnienia i odżywienia, gdyż zmiany w jamie ustnej sprawiają, że przyjmowanie pokarmu i płynów jest trudne. Aby uniknąć choroby należy pamiętać o częstym myciu rąk oraz dezynfekcji zabawek. Język geograficzny Ta intrygująca nazwa to nic innego, niż zapalenie języka (więcej w artykule: język geograficzny), nazywane także brzeżnym złuszczającym zapaleniem języka. To schorzenie objawia się występowaniem na grzbiecie języka i jego brzegach dobrze odgraniczonych, rumieniowych, gładkich i niebolesnych plam przypominających mapę. Ich cechą charakterystyczną jest zmienna lokalizacja, zanikają w jednym miejscu języka i pojawiają się w kolejnym. Przyczyny choroby ciągle są słabo poznane i niejasne. Zauważono, że język geograficzny towarzyszy częściej niektórym schorzeniom, a jest to: łuszczyca krostkowa; choroby alergiczne; cukrzyca; astma; niedobory witamin (głównie witamin z grupy B). Zauważono również, że język geograficzny może występować rodzinnie. To schorzenie nie wymaga leczenia, wskazana jest jedynie odpowiednia higiena jamy ustnej. Bibliografia: dr n. med. Barbara Lorkowska-Zawicka, Grzybicze zapalenie jamy ustnej Stefania Jabłońska, Sławomir Majewski. „Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową”. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, wyd 1. Interna Szczeklika – Podręcznik Chorób Wewnętrznych, wydanie 2019/2020, Medycyna Praktyczna, Kraków. Regina Antoniv, Weronika Lipska, Barbara Kęsek, Marcin Lipski, Dagmara Gałecka-Wanatowicz, Maria Chomyszyn-Gajewska, Afty nawracające – przegląd piśmiennictwa, NOWA STOMATOLOGIA 3/2014, s. 142-146. Christopher Nassef, Carolyn Ziemer, Dean S. Morrell, Hand-foot-and-mouth disease: a new look at a classic viral rash, Current Opinion in Pediatrics, 2015; 27 (4): 486–491. dr n. med. Dagmara Darczuk, dr n. med. Dagmara Gałecka-Wanatowicz, Katedra i Zakład Periodontologii i Klinicznej Patologii Jamy Ustnej Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Medicum w Krakowie, Problemy stomatologiczne w POZ. Przewlekle utrzymujące się plamy na języku o zmiennym wyglądzie i lokalizacji Zobacz także Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Katarzyna Banaszczyk Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: PolecamyBostonka to choroba zakaźna znana również jako choroba dłoni, stóp i jamy ustnej HFMD (z ang. hand, foot and mouth disease ), a także nazywana enterowirusowym pęcherzykowym zapaleniem jamy ustnej z wypryskiem. Infekcja ta wywoływana jest przez wirusy z grupy Coxsackie należące do występujących powszechnie enterowirusów. Wbrew pozorom zmiany próchnicze nie zawsze są łatwo dostrzegalne. Niekiedy choroba rozwija się w zębie, który wygląda na całkowicie zdrowy. Wówczas rozpoznawalna jest tzw. próchnica ukryta. Najczęściej problem niewidocznej próchnicy pojawia się między zębami. Jak wygląda leczenie ubytków tego typu i jak zapobiegać ich powstawaniu? Czym jest próchnica ukryta? Próchnica to jeden z najczęstszych problemów stomatologicznych występujący zarówno u dzieci, jak i wśród dorosłych. Wywołana jest negatywnym wpływem bakterii, głównie z rodzaju Streptococcus. Ich metabolizm powoduje obniżenie pH w jamie ustnej, co znacznie osłabia szkliwo zębów i czyni je podatnym na powstawanie ubytków. Niekiedy zmiany próchnicze zachodzą pod powierzchnią szkliwa, a ząb makroskopowo wygląda na w pełni zdrowy. Problem zauważalny jest dopiero po wykonaniu zdjęcia pantomograficznego, na którym dostrzegalne są obszary o zmienionej przepuszczalności dla promieni rtg. Takie zmiany są charakterystyczne dla próchnicy ukrytej. Najczęściej problem ten rozwija się na powierzchniach stycznych dwóch sąsiadujących ze sobą zębów, co generuje dodatkowe utrudnienia w diagnozowaniu oraz terapii. Poznaj skuteczne sposoby na wzmocnienie szkliwa zębów Jak powstają ubytki na powierzchniach stycznych zębów? Regularne szczotkowanie zębów może nie być wystarczające do pełnego oczyszczenia jamy ustnej z resztek pokarmowych oraz płytki bakteryjnej. Włosie tradycyjnej szczoteczki do zębów zwykle nie usuwa tego, co pozostaje w wąskich szczelinach między zębami. Gromadzące się w tych miejscach bakterie w procesie metabolicznym wytwarzają kwasy, które rozpoczynają proces niszczenia zębów. Początkowo dochodzi do uszkodzenia szkliwa zębowego, a następnie zębiny. Są to zmiany, które na tym etapie nie są zauważalne dla pacjenta. Dojrzy je wyłącznie wprawne i doświadczone oko stomatologa, który zdiagnozuje je na podstawie zdjęcia rtg. Z tego powodu należy regularnie odwiedzać gabinet dentystyczny i wykonywać przegląd stomatologiczny. Pozwoli to na wdrożenie właściwej terapii zmian próchniczych na ich wczesnym, ukrytym etapie, a tym samym ustrzeże pacjenta przed dalszym rozwojem choroby. Nieleczona niewidoczna próchnica postępuje i dalej niszczy tkanki zęba, ostatecznie uwidaczniając się na jego powierzchni. Wówczas najczęściej pacjent odczuwa już nieprzyjemne konsekwencje niezahamowanego w porę rozwoju bakterii próchniczych. Często pojawia się dyskomfort bólowy (np. w wyniku spożycia napoju lub pokarmu słodkiego). W przypadku bardzo zaawansowanych zmian może dojść nawet do pęknięcia i odłamania się fragmentu korony zęba. Trudne leczenie próchnicy międzyzębowej Leczenie próchnicy między zębami jest trudniejsze niż opracowanie ubytku próchniczego na pozostałych powierzchniach zęba. Przede wszystkim jest to spowodowane umiejscowieniem zmiany. Położenie w miejscu styku dwóch zębów znacznie ogranicza dostęp do tej okolicy i manewrowanie dłutem i wiertłem stomatologicznym. Dodatkowo, zmiany próchnicze obejmują zwykle nie jeden, ale obydwa sąsiadujące zęby. Zależnie od stopnia zaawansowania, można zastosować różne metody terapii. Gdy zmiany są jeszcze mało zaawansowane istnieje możliwość leczenia ich bez konieczności borowania poprzez delikatne wytrawienie powierzchni zęba z ubytkiem oraz jej wypełnienie przy użyciu specjalnej żywicy. Nałożenie żywicy jest możliwe nawet w trudno dostępnych miejscach dzięki ultracienkim aplikatorom. W wybranych przypadkach, próchnicę można leczyć przy zastosowaniu lasera. Jeśli jednak zmiany próchnicze zostaną wykryte na późnym etapie rozwoju, jedyną skuteczną terapią jest opracowanie zęba i założenie wypełnienia kompozytowego. W przypadku dużego ubytku może zachodzić konieczność aplikacji wkładu lub nakładu (najczęściej z porcelany) wykonanego w pracowni protetycznej po uprzednim pobraniu wycisku. Jak zapobiegać próchnicy między zębami? Najłatwiejszy i jednocześnie bardzo skuteczny sposób zapobiegania próchnicy między zębami to regularne czyszczenie przestrzeni międzyzębowych. Istnieje kilka sposobów, by bezpiecznie i skutecznie usunąć osad oraz resztki pokarmu z trudno dostępnych miejsc w jamie ustnej. Doskonale sprawdza się nitkowanie zębów. Przeciągnięcie nici dentystycznej w wąskiej przestrzeni między dwoma sąsiadującymi zębami efektywnie ogranicza gromadzenie się płytki nazębnej. Zmniejsza to ryzyko powstawania ubytków próchniczych na powierzchniach stycznych zębów. Osobom, które mają pewne ograniczenia manualne lub zwyczajnie nie lubią manewrowania nitką dentystyczną w jamie ustnej poleca się stosowanie flossera lub szczoteczek interdentalnych, specjalnie stworzonych do oczyszczania wąskich szczelin między zębami. Obejrzyj wideo i dowiedz się, jak prawidłowo czyścić przestrzenie międzyzebowe Prezentowane powyżej treści mają za zadanie szerzenie ogólnej wiedzy na temat zdrowia jamy ustnej i nie zastępują profesjonalnej opinii lub diagnozy lekarskiej. Zawsze w przypadku problemów zdrowotnych skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą. Jak pozbyć się bakterii w jamie ustnej? Jak pozbyć się bakterii w jamie ustnej? Czysta i zdrowa jama ustna jest kluczowa dla ogólnego dobrego samopoczucia. Bakterie w jamie ustnej mogą prowadzić do różnych problemów, takich jak próchnica, zapalenie dziąseł i nieświeży oddech. Dlatego ważne jest, aby zadbać o higienę jamy ustnej i regularnie usuwać bakterie. … W POŚCIE Lubimy się śmiać. Z siebie, z innych, w towarzystwie, przed telewizorem, szczerze, z przekąsem, radośnie, ale też przez łzy. Lubimy się cieszyć z życi... najczęściej złymi nawykami przy szczotkowaniu, niewłaściwą dietą i brakiem dbałości o stan jamy ustnej. W tym przypadku działa zasada „ząb za ząb”, a więc Gronkowiec złocisty może bytować na naszej skórze, w gardle i w nosie. Również zwierzęta roznoszą tę bakterię. Enterotoksyna wytworzona przez gronkowca może dostać się do naszego układu pokarmowego za pośrednictwem zakażonych wędlin, sałatek, ciastek czy lodów. Nie każdy kontakt z gronkowcem oznacza automatyczne zakażenie.
Szkodliwe bakterie w jamie ustnej gromadzą się na zębach i wokół nich w postaci płytki nazębnej, która wywołuje reakcję immunologiczną, a w konsekwencji – niszczy tkankę dziąseł. Nieodpowiednia higiena, a także zabiegi ekstrakcji zębów przyczyniają się do wzrostu ilości niekorzystnych bakterii w jamie ustnej.
Rozpulchnione, zaczerwienione dziąsła, uczucie suchości w buzi, drobne krostki – to dolegliwości, które większość osób ignoruje lub leczy domowymi sposobami. A tymczasem mogą one świadczyć o stanie zapalnym w jamie ustnej. dr n. med. Agnieszka Laskus Jak leczy się zapalenie dziąseł? Zapalenie dziąseł jest drugim – po próchnicy – najczęstszym schorzeniem jamy ustnej. Przyczyną tej choroby mogą być niektóre choroby (np. nadciśnienie, cukrzyca), niewłaściwa dieta, niewłaściwe dopasowanie protez i koron, niektóre leki (np. te stosowane przy chorobie wieńcowej). Objawem zapalenia dziąseł jest ból, który pojawia się podczas jedzenia lub podczas mycia zębów, oraz krwawienie – pojawiające się samoistne lub podczas szczotkowania, ewentualnie nitkowania zębów. Dziąsła mogą zmienić kolor, być opuchnięte lub przeciwnie – mogą się cofać odsłaniając szyjki zębów. Zapaleniu dziąseł może towarzyszyć nieprzyjemny zapach z ust. Jeśli opisane powyżej objawy pojawią się, należy jak najszybciej zgłosić się do stomatologa, który zleci badania mające na celu rozpoznanie szczepu bakterii powodujących zapalenie, a następnie dobierze odpowiednią antybiotykoterapię. Po wyleczeniu stanu zapalnego ważne jest usunięcie czynnika wywołującego chorobę – w przypadku niewłaściwie dopasowanych koron, konieczne będą poprawki protetyczne. Warto wiedzieć: Opinie o płynie przeciwzapalnym do jamy ustnej Grzybica jamy ustnej – skąd się bierze? W jamie ustnej zawsze występują grzyby, jednak pod wpływem pewnych czynników (stresu, papierosów, niedoboru witamin, osłabionej odporności) mogą się namnożyć i wówczas rozwija się grzybica. Objawami grzybicy są: intensywnie czerwony kolor dziąseł, uczucie pieczenia, suchość w buzi. W przypadku wystąpienia tych objawów, warto wykonać tzw. mykogram, który na podstawie wymazu z błony śluzowej wskaże z jakimi grzybami mamy do czynienia i na jakie leki one zareagują. Na podstawie tego badania stomatolog dobierze odpowiednie preparaty przeciwgrzybicze. W leczeniu grzybicy – oprócz leków do stosowania miejscowo – zaleca się także doustne tabletki. Taka terapia trwa zazwyczaj około 3 tygodni. Kurację należy stosować do końca, w innym przypadku możliwy jest nawrót grzybicy. Warto również pomyśleć o wyeliminowaniu przyczyn powstawania grzybicy, co w przyszłości pozwoli uniknąć rozwijaniu się grzybów w jamie ustnej. Czy są afty? Afty to małe czerwone plamki, które po około dwóch dniach zmieniają się w bolesne owrzodzenia. Zazwyczaj pojawiają się one na brzegach języka, dziąsłach, ustach i po wewnętrznej stronie policzków. Do powstawania aft mogą się przyczyniać źle dopasowane protezy, które stale podrażniają miękkie tkanki jamy ustnej, uszkodzenia i rany powstałe podczas zabiegu stomatologicznego, nieostrożne szczotkowanie. Objawy, które mogą towarzyszyć aftom i powinny bezwzględnie zostać zgłoszone dentyście to: ból, ślinotok, podwyższona temperatura. W leczeniu aft przede wszystkim podaje się leki przeciwzapalne oraz zaleca się miejscowo stosowanie maści lub zawiesin do pędzlowania. Afty ustępują zazwyczaj po około 10 dniach. Można również zastosować nowoczesną technikę – laseroterapię. Dzięki temu tkanki są lepiej stymulowane do odnawiania się. O czym warto pamiętać, by uniknąć stanu zapalnego w jamie ustnej? Regularnie szczotkuj i nitkuj zęby – 3 razy dziennie, po głównych posiłkach. Nie zapomnij użyć płynu do płukania ust. Przynajmniej raz dziennie masuj dziąsła specjalną gumową szczoteczką albo wodnym masażerem. Nawet jeżeli boli cię ząb lub krwawią dziąsła – nie rezygnuj ze szczotkowania! Brak higieny może jedynie pogorszyć sprawę. Co 6 miesięcy odwiedzaj higienistkę stomatologiczną w celu usunięcia osadu i kamienia (domowa higiena nie wystarczy!). Jeżeli palisz papierosy postaraj się zerwać z nałogiem. Nikotyna niekorzystnie wpływa nie tylko na żeby, ale także na dziąsła. Unikaj jedzenia klejących i oblepiających zęby potraw. Po ich zjedzeniu najlepiej od razu wyszczotkować zęby. Jeżeli widzisz jakieś niepokojące objawy, bez zwłoki udaj się do stomatologa. Czas działa na twoją niekorzyść – im wcześniej rozpoczęte zostanie leczenie, tym będzie ono mniej bolesne i mniej kosztowne. Polecamy: Jak dbać o ząbki małego dziecka?
Przeszukaj zdjęć Zdrowie Jamy Ustnej i obrazów na licencji royalty-free w iStock. Znajdź wysokiej jakości zdjęcia, których nie znajdziesz nigdzie indziej.
Jesteś w trakcie antybiotykoterapii i widzisz, że język zmienił swój kolor? Ciemny nalot na języku może być skutkiem ubocznym długotrwałego zażywania antybiotyków. Choć wygląda groźnie, to ciemnego zabarwienia łatwo się pozbyć. Jak usunąć czarny nalot na języku? Jak rozpoznać tzw. czarny język? Wyjaśniamy. Czarny język: przyczyny Czarny język: leczenie Czarnym językiem określa się zmianę barwy i tekstury języka. O czarnym języku można mówić wtedy, gdy język pokryty jest ciemnym nalotem i wygląda, jakby wyrastały z niego włoski. To nieszkodliwa i przejściowa dolegliwość, którą łatwo to wygląda? Język pokryty jest ciemnym nalotem, a w jego środkowej części występują nitkowate twory, który mogą swoją długością sięgać nawet jednego centymetra. fot. Czarny język: przyczynyCzarny nalot gromadzi się na języku z powodu nadmiernego rozwoju bakterii w jamie ustnej. Zmiany na języku polegają na przeroście i wydłużeniu brodawek bakterie gromadzą się na brodawkach pokrywających powierzchnię języka, skupiają na tym obszarze czerwone krwinki, które mogą sprawić, że język przybierze czarną proces naturalnego złuszczania się wierzchniej warstwy komórek może zostać zaburzony przez co brodawki wydłużają się sprawiając wrażenie, że język pokrywa się język jest zwykle objawem długotrwałego przyjmowania antybiotyków, co może prowadzić do zmian we florze bakteryjnej jamy możliwe przyczyny czarnego nalotu na języku to palenie papierosów lub używanie innych wyrobów tytoniowych, picie nadmiernych ilości kawy lub herbaty oraz nieprzestrzeganie zasad codziennej higieny jamy język: leczeniePodstawą jest odstawienie antybiotyków. Sam nalot można zeskrobać delikatnie szczoteczką do zębów z końcówką do czyszczenia języka. Czynność należy powtarzać do momentu, aż nalot zniknie. Najlepiej jednak zgłosić się do lekarza Dlaczego język, wbrew prawom grawitacji, spoczywa na górze? Powyższa porada nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku jakichkolwiek problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem. Źródło: ''Zarys dermatologii i wenerologii''; autorzy: Enno Christophers, Markward Ständer; Wydawnictwo Medyczne Urban&Partner, Wrocław 1999; Wydanie I polskie pod redakcją Tadeusza Bogdanowskiego aw42.